Güneşe ateş eden çılgın Adanalıyı yürekten anlamamızı sağlayan sıcaklarda kavrulurken, yaz ekranına öyle bir dizi geldi ki, her perşembe en azından bir saat de olsa izleyiciyi ekrana kilitleyerek sıcağı, nemi unutturuyor desem abartmış olmam. Kopyala yapıştır yaz dizileri olmayacağına göre elbette; BluTV’nin orijinal dizisi Magarsus’tan bahsediyorum.
Açıkçası dizinin ilk bilgileri geldiğinde her ne kadar oyuncu kadrosuyla merak uyandırsa da, hikâye itibarıyla erkek izleyiciyi hipnotize eden türde bir ‘mafyacılık oyunu’ olabileceği ihtimali aklımdan geçmedi değil.
Ancak dizinin BluTV’de yayınlanmadan önce 7. Berlin TV Series Festivali'nin “Special Mention” kısmında izleyicilerle buluşup “Stellar Cast Ödülü”ne değer görülmesi, Magarsus’a olan merakımı kuvvetlendirdi. Ve sonuç şu ki; 10 Ağustos’ta ilk 2 bölümüyle platformda yerini alan dizi beni de içine aldı. 3. ve 4. bölümünün ardından da 5. bölüm için meraklı bir şekilde oraya sabitledi.
“Magarsus” Adana’da yaşayan ancak bu kez dizilerde/filmlerde genellikle görmeye alışık olduğumuz pamuk işinde değil de, limana sahip, narenciye işi ile uğraşan bir ailenin Amerikalı uyuşturucu tedarikçileriyle yaşadığı gerginlikle başlayan bir mücadeleyi konu ediyor. Dizi, ismini hikâyenin geçtiği, dünyanın ilk coğrafyacısı kabul edilen -Evet, araştırdım:)- Vakanüvis Strabon’a göre kuruluşu Truva Savaşı sonrasına rastlayan ve tarihte her dönem bir egemenlik ve deniz kontrol merkezi olarak görülen antik kent Magarsus’tan alıyor.
Efsaneye göre savaştan sonra bölgeye gelen iki asker Mopsos ile Amphilokhos arasında zamanla kaçınılmaz bir iktidar savaşı baş gösteriyor. Yapılan düelloda ise her ikisi de hayatını kaybediyor ve bedenleri de kentin iki ayrı ucuna defnediliyor.
Magarsus efsanesi ve izlediğimiz tarım hikayesinin paralellikler içerdiği ve bunu ilerleyen bölümlerde daha net göreceğimizi tahmin ettiğim dizi, bir iktidar mücadelesini anlatmasının yanı sıra, deprem detayı olsun, Türkiye gündeminden düşmeyen göçmenler konusu olsun, yerel halkın bakış açısı olsun, ekonomi olsun, birçok konuyu bağırmadan; hikâyenin içine yedirerek günümüze göndermeler yapıyor. Her karakteri derinlemesine işlenmiş dizinin oyunculuklarının son derece tatmin edici olmasının yanı sıra diyaloglarındaki abartısız, yerinde, gerçekçi ve etkili dil kullanımı da dikkatlerden kaçmıyor.
Berkay Ateş, Çağlar Ertuğrul ve Merve Dizdar’ın başrolleri paylaştığı Magarsus’ta Ercan Kesal, Kurak Tarım’ın kurucusu Sarıbahçe’deki tüm narenciye ticaretini elinde tutan ve acımasız Halil Kurak karakterini çabasız bir oyunculukla izleyiciye inandırırken, Berkay Ateş, Halil Kurak’ın yeğeni Beton olarak Karanlık Gece’deki performansının tesadüf olmadığını bir kez daha kanıtlar nitelikte oyunculuk sergiliyor. Merve Dizdar’ın canlandırdığı, Halil Kurak’ın Amerika’da eğitim alıp, Sarıbahçe’ye dönen kızı Tansu karakteri ise ataerkil bir düzende kendini kabul ettirmeye çalışan bir feminist olarak, son derece gerçeğe uygun çizilerek seyirciye yansıyor. Cinsel yöneliminin göze sokulmadan satır arasında verilmesi de asıl meselenin önüne geçmesine imkân tanınmamış olması anlamında gayet ince düşünülmüş. Halil Kurak’ın öfke kontrolü olmayan serseri oğlu Turgut’u canlandıran Çağlar Ertuğrul’un alışık olduğumuz yakışıklı jön rollerinden sonra bambaşka bir karakterle izleyici karşısında olması ve rolün altından kalkması da, oyuncuları farklı rollerde görmeyi tercih eden benim gibiler için diziye dair hoş bir detay.
Senaryosunu yönetmen Yunus Ozan Korkut ile birlikte Mustafa Yürüktümen’in kaleme aldığı Magarsus’un görselliği iyi bir seyir zevki yaşatırken, Toygar Işıklı’nın hazırladığı müzikler de tamamlayıcı bir unsur olarak dikkat çekiyor.
Oyuncu kadrosunda ayrıca Burcu Gölgedar, Cem Bender, Mehmet Bozdoğan, Sümeyye Aydoğan, Menderes Samancılar, Uğur Uzunel, Kayhan Açıkgöz, Sezer Arıçay, Sekvan Serinkaya, Emel Atıcı ve Murat Baykan gibi isimlerin yer aldığı “Magarsus” son dönemin en başarılı yerli yapımı olarak alkışı hak ediyor.
