KÖŞE YAZISI 4. Bölüm
Sahne 1. SERA ODA İÇ/GECE
Sera’nın notlarından açılırız...
Bugün ilk kez normal hayata azıcık da olsa geçiş yapıyormuşuz gibi hissettim. Yaklaşık iki ay sonra ilk kez, acil eczane ya da market alışverişi harici bir yere gittim. Bundan tabii ki şikayetçi olmuyorum. Sağlık çalışanlarımız canını dişine takmış can-ı gönülden can savaşı veriyorken, çalışmak zorunda olanlar her gün evlerinden çıkmak zorunda kalıyorken, ben evde oturabiliyorsam; o noktada şikayet etmem şımarıklıktan başka hiçbir şey olmaz... Eldivenlerim, maskem, sprey dezenfektanım ve yan korumalı gözlüğümle adeta virüs bir savaş ve ben de kalkan gibiydim. Gözlüklerim baya havalı duruyodu ama... Almak isterseniz medikallerde 10 lira. Arabada giderken tuhaf hissettim. Merak ettim, ediyorum; ne zaman normale döneriz... Yoksa bizim normalimiz artık uzun bir süre şu an içinde bulunduğumuz durum mu? Pozitif ve iyimser biriyimdir. (Öyle olmasam da kendimi tabii ki böyle tanıtıcam size J)
Bir kitapta okumuştum, “mutluluk seçenektir” yazıyordu. Sizce de seçenek mi? Bence evet. O “an” mutlu olmayı tercih ettiniz diye, bu sizin hayatınızda sizi mutsuz eden sebeplerin olmadığı anlamına gelmiyor. Mutsuz eden sebepleriniz olsa da, mutlu hissetmeyi seçmiş oluyorsunuz. “Polyannacılık” diyebilirsiniz bunun adına. Diyin... Ben size demeyin diyor muyum? Demiyorum. Mutlu hissedin de ne derseniz diyebilirsiniz. Ben sonuca bakarım.
Sera’nın notlarından uzaklaşıp dalıp gittiğini görürüz...
Flashback...
Bir yıl önce...
Sahne 2. LEYLA GENCER OPERA VE SANAT MERKEZİ İÇ/GECE
(Behzat Gerçeker, Enbe Orkestrası, seyirciler, Sera)
Sera heyecanla daha önce provasını yaptıkları Yalnızlık Senfonisi’ni Behzat Gerçeker yönetimindeki Enbe Orkestrası ile birlikte söylemek için sahneye çıkacağı anı bekliyordur...
Behzat Gerçeker Sera’yı sahneye davet eder ve alkış sesleriyle Sera’nın gururlu yüzünden keseriz...
Flashback’ten çıkış...
Sahne 3. SERA ODA İÇ/GECE
Sera’nın aynı gururlu ifadesinden notlarına geçeriz...
Behzat Hocam ve Enbe Orkestrası, geçen sene Leyla Gencer Opera ve Sanat Merkezi’ndeki konserlerinde beni sahnelerine konuk etmişlerdi. Müzik yolculuğunun başındaki bir ben için oldukça heyecan verici bir anı olmuştu bana... Hayatta hiçbir şeyin tesadüf olduğuna inanmıyorum, ben tevafuklara inananlardanım... Behzat Hocam ile yollarımızın kesişmiş olması ve aynı sahnede konuk olmanın verdiği mutluluktan daha fazlası ne olabilirdi di mi? Oldu işte...
Behzat Gerçeker, Enbe Orkestrası ve birbirinden değerli konuklarımızla her pazar akşamı 23:00’da tv100’den evlerinize misafir olmaya geliyoruz. Farkındaysanız bu haftaki köşemde ürün yerleştirme var. Çünkü neden olmasın? Bu pandemi sürecinde tanıdığım ve tanımadığım birçok müzisyen sosyal medyada canlı yayın konser verdi. Bana çok iyi geldi bu konserler. Annemi hemen her gece pijamalarıyla konsere götürmüş oldum. Belki birilerine de bizim programımızı izlemek, müzik dinlemek, hatta evinizden sohbetimize eşlik etmek iyi gelebilir...
Bu süreci atlattığımızda, bence hepimiz pandemi dönemi öncesinde değer önceliği vermediğimiz, fakat önemini anladığımız birçok şeyin farkına varmış olucaz (olacağız yazıldığını biliyorum). Tıpkı Polyanna’nın geçici olarak kullanamadığı bacağını, yeniden kullanmaya başladıktan sonra değerini anlaması gibi olacak her şey belki de...
Kestik...
